Nu zwelg ik eerst een poosje in mijn verrotte chemorans, vastbesloten om snel mijn feniks-vleugels weer uit te slaan!
3

Mijn chemo-effect: een vluchtige bipolaire kortsluiting

Het laatste chemo-uitje zit er op. Gisteren werd ik in het Martiniziekenhuis routineus voor de zesde keer gemetamorfoseerd van een shiny schepsel naar een patiënt in pyjama, vastgeketend aan infuus en koelkap. Vooralsnog voor de laatste keer is een gifshot mijn lijf ingedruppeld en kon ik vijf uur later voor de laatste keer de rijp…

Verder lezen

3

De roze bril blijft op

Augustus in Appelscha. Ik ben geen stopverf meer. De chemodampen zijn mijn lichaam weer uitgewasemd. De zon schijnt, het is vakantie. Dus zoeken we het plaatselijke meertje op, mijn drie minderjarige aandachtsjunks en ik. Vanonder mijn zonnehoed observeer ik hoe mijn bloedjes met zand en water nijver een kasteel boetseren. Al zeker vier minuten zonder…

Verder lezen

8

Reset van een onbekommerd leven: de kanker is terug

‘Dus het is einde oefening?!’ Het is een wanhopige vraag en een botte conclusie tegelijkertijd. Ik kijk in de meelevende, helderblauwe ogen van de arts-assistent. ‘Dat hoeft niet’, zegt ze zacht. Het is half juni. De jonge vrouw tegenover mijn Lief en mij heeft ons zojuist de uitslag gegeven van een botscan. Slecht nieuws. De kanker…

Verder lezen

Heb ik letterlijk een deadline nodig om écht te leven in het nu?

Jonge moeder krijgt doodsvonnis: uitgezaaide borstkanker. Na het eerste grote verdriet om haar ‘geknakte leven’ maakt zich een enorm ‘fuck it -gevoel van haar meester’. Ze stopt met uitstellen tot later, wordt wie ze wilde zijn en leeft haar gewenste leven. Leeft meer dan ooit. In het nu. Hierover las ik vanochtend in Volkskrant Magazine. Het maakte…

Verder lezen

4

Baby in de buik, tumor in de borst

Hoe ziet de wereld eruit als het begrip ‘toekomst’ opeens een andere lading heeft gekregen? Als je je toekomst opeens niet meer ziet als een langgerekt vacuüm waarin alles mogelijk is, maar als een beangstigend overzichtelijke, afgebakende periode? Antwoord: onveranderd. In het ziekenhuisrestaurant happen bejaarden in rolstoel onverstoorbaar in hun saucijzenbroodje, de verkoopsters in de…

Verder lezen

Mijn lichaam, een gevaarlijke dansvloer

September 2011. Na een jaar, waarin ik een kind rijker en een borst armer werd, heb ik mijn leven weer op de rit. Met de eerste reconstructieoperatie is de weg naar symmetrie weer ingezet. Er groeit weer haar op mijn hoofd. Ik werk weer volledig. Ik rouw om het verlies van mijn vruchtbaarheid veroorzaakt door…

Verder lezen