14

Een rib uit mijn lijf

‘Waarvoor moeten we bidden?’, vraagt de dominee. Mijn moeder en mijn zus zitten in de kerk en luisteren hoe suggesties worden aangedragen. Voor vluchtelingen. Voor vervolgde christenen. Totdat ze opeens verrast worden door een stem die zegt: ‘Voor Pauline van der Kolk’. Het is een oud-klasgenoot van de lagere school die mijn naam noemt. Facebook…

Verder lezen

3

De roze bril blijft op

Augustus in Appelscha. Ik ben geen stopverf meer. De chemodampen zijn mijn lichaam weer uitgewasemd. De zon schijnt, het is vakantie. Dus zoeken we het plaatselijke meertje op, mijn drie minderjarige aandachtsjunks en ik. Vanonder mijn zonnehoed observeer ik hoe mijn bloedjes met zand en water nijver een kasteel boetseren. Al zeker vier minuten zonder…

Verder lezen

8

Reset van een onbekommerd leven: de kanker is terug

‘Dus het is einde oefening?!’ Het is een wanhopige vraag en een botte conclusie tegelijkertijd. Ik kijk in de meelevende, helderblauwe ogen van de arts-assistent. ‘Dat hoeft niet’, zegt ze zacht. Het is half juni. De jonge vrouw tegenover mijn Lief en mij heeft ons zojuist de uitslag gegeven van een botscan. Slecht nieuws. De kanker…

Verder lezen