16

Een maand geen vlees blijkt appeltje eitje

‘Zeg, nog even over die vega-challenge hè… ‘

’Het is alweer een tijdje geleden, nog in het pré-corona-tijdperk, als ik tegenover Lief aan de keukentafel zit en omzichtig een gevoelig onderwerp aansnijd. Ja, we hadden het er wel samen over gehad: dat ik vanwege mijn serie challenges om meer van betekenis zijn, had bedacht om een poosje geen vlees te eten met het gezin. En ja, hij had gezegd dat hij wel mee wilde doen. Maar we hadden nog niet besproken per wanneer en voor hoe lang.

‘Zullen we er zaterdag mee beginnen? Voor een week of twee ofzo?’

Beschroomd kijk ik naar mijn lieftallige carnivoor. Verzot op vlees is hij. Graag groot en rood. Onwillekeurig zet ik me schrap, klaar voor gesputter.

‘Twee weken? Dat gaat nergens over. Als ik meedoe, eten we minstens een maand vegetarisch.

Huh? Even ben ik van mijn stuk gebracht. Verrast door deze onverwachte wind mee. Dan grijns ik opgetogen.

‘Deal!’

Ik had het kunnen weten. Dit is onder meer waarom Lief mijn lief is: omdat hij openstaat voor een experiment en omdat hij bereid is om over zijn schaduw heen te stappen. Top, we gaan dus beginnen! De kinderen vinden het prima. Ze zijn het gewend dat er niet iedere dag vlees op tafel staat. Sinds enkele jaren zijn we flexitariër en koken we zo’n drie keer per week zonder vlees. Of met vegetarisch vlees, zoals jongste zoon het vega-assortiment uit de supermarkt noemt. Maar nu dus een maand helemaal niet. We bespreken nog even de consequenties.

‘Mogen we dan ook geen knakworst?’ ‘Nee’, ‘En ook geen frikandel?’ ‘Nee!’ ‘En salami op brood?’ Weifelend kijk ik mijn partner-in-crime aan.

Misschien moeten we de zelf gesmeerde boterhammen niet meerekenen? Lief is resoluut. ‘Geen vlees is geen vlees.’ Helder.

Alleen al het woord challenge doet onze basisschoolkinderen opveren, een challenge is cool! Het kost me dan ook nauwelijks moeite om ze te motiveren. Bovendien weten ze dat (veel) vlees eten niet gezond is, niet voor mensen en zeker niet voor de planeet. En dat we meerdere planeten nodig hebben, als overal op de wereld zoveel vlees zou worden gegeten als in het rijke Westen.

Eerlijk is eerlijk: voor mij persoonlijk is een maand zonder vlees geen zware uitdaging. Hoe meer ik er de laatste jaren over lees, hoe meer vlees eten me begint tegen te staan.

De afgelopen 50 jaar zijn we in Europa 50 procent meer vlees gaan eten, lees ik in de Correspondent. Ongezond veel. De vleesindustrie heeft een enorme impact op het milieu.

Voor de productie van een kilo vlees is ongeveer 5 kilo plantaardig voer nodig (Milieucentraal). Om vee te laten grazen en voor het verbouwen van veevoer wordt ongeveer 75 procent van alle landbouwgrond ter wereld gebruikt. In Zuid-Amerika is veel regenwoud gekapt om er landbouwgrond van te kunnen maken, waardoor er steeds minder soorten planten en dieren te vinden zijn. En het kan intussen niemand meer zijn ontgaan dat bij veeteelt veel broeikasgassen vrijkomen, die bijdragen aan de opwarming van de aarde. Wetenschappers zijn het erover eens dat om ons klimaat te beschermen we drastisch minder dieren moeten gaan houden. (Greenpeace)

Kortom, wie de wereld wil redden, doet er goed aan te stoppen met het eten van dieren.

We trappen onze vega-maand af met een wortel-pompoensoep waar iedereen zijn vingers bij aflikt. Maar al op dag 2 is het voor sommige huisgenoten even slikken: op de planning staat een bezoekje aan opa en oma. We gaan er boerenkool eten, omdat oma ongeëvenaard is in het bereiden van ‘stamppot mous’, zoals ze het in Groningen noemen. En daar horen natuurlijk worst en spekjes bij. Tja…

Gelukkig doet oma niet moeilijk over het loslaten van een oude traditie en smaken de worstjes van de Vegetarische slager ook heerlijk bij haar weergaloze ‘mous’.

En zo rollen we onze vleesvrije maand door, zonder gemor, zonder geklaag. De bordjes steeds schoon leeg. Een maand geen vlees blijkt appeltje eitje voor ons. Slechts een klein incidentje doet zich voor halverwege de uitdaging. Het is kliekjesdag en ik haal wat bakjes met rijst- en pasta-gerechten uit de vriezer. Door de curry die ik Lief voorschotel, zit kip ontdek ik tijdens het ontdooien. Dan maar een dagje zondigen, denk ik. Weggooien is ook niet bepaald duurzaam. Maar aan tafel blijkt lief onthutst. Hij wil geen vlees, anders kan hij net zo goed gelijk stoppen met de challenge.

Ik snap er niets van, is dit mijn man? De man die het meest in zijn element is op de camping naast een barbecue vol entrecotes?

Ik roep wat over milieu, het kwaad dat al geschied is en arme kinderen in de derde wereld. Maar hij is niet te vermurwen en staat op om een vegetarische wrap voor zichzelf te bereiden. Beteuterd schuif ik de currykip de prullenbak in.

Geregeld peil ik de stemming in het gezin. Hoe bevalt het vegetarische menu? Man en kinderen zijn unaniem: echt missen doen ze het vlees niet. Helemaal stoppen dan maar, met dode dieren op het bord? Nou… dat gaat mijn huisgenoten toch wat ver. Af en toe een stukje vlees, willen ze niet missen.

Met z’n vieren kijken ze watertandend uit naar de dag dat de challenge er op zit. Dan gaan ze spareribs eten, hebben ze besloten.

Ik niet. We zitten inmiddels al een aantal weken in thuisisolatie. De corona-crisis heeft zich vanuit Azië over de hele wereld verspreid. Ik lees over de uitbraak in Wuhan, op een markt waar wilde dieren worden verkocht en geslacht. Ik hoor voor het eerst over zoönosen: infectieziekten die overdraagbaar zijn van dier naar mens. En ik lees over virologen die waarschuwen dat de wereld steeds meer risico loopt op pandemieën, mede als gevolg van een groeiende veestapel (Oneworld).

Ik besluit: dit is het moment van verandering. Voor mij geen vlees meer.

Door te stoppen met vlees eten, verklein ik ongetwijfeld mijn voetafdruk: de impact van mijn levensstijl op onze wereld. In Nederland hebben we een hoge levensstandaard en hebben we vanwege onze luxe levensstijl een voetafdruk van 4,1 hectare (8 voetbalvelden) per persoon. Als we alle beschikbare aarde eerlijk verdelen over alle mensen, zonder dat de aarde uitgeput raakt, dan is er 1,8 hectare (3 voetbalvelden) beschikbaar, lees ik op voetafdruk.nl.

Hm, hoe groot zou mijn voetafdruk zijn? Tijd om dat eens te onderzoeken.

Het berekenen van mijn voetafdruk, wordt mijn volgende challenge.

Doe je ook mee en bereken jij die van jou? Online zijn er genoeg tools voor te vinden. Ik zou het leuk vinden als je samen met mij deze stap zet!

Dit jaar mag ik met een tof team voor Noorderlink de Noorderlinkdagen organiseren. Het thema: betekenis. In een poging zélf meer van betekenis te zijn (voor mijzelf, mijn omgeving, de planeet) ga ik een serie challenges aan. De blogs hierover verschijnen ook op noorderlink.nl.

Illustratie: Lianne Steinfort

betekenischallengenoorderlinkvegatarisch

Pauline van der Kolk • 10 april 2020


Previous Post

Next Post

Comments

  1. Eerde Bolk-Tavenier 10 april 2020 - 19:56 Reply

    Lieve Pauline, wat een leuk stuk heb je weer geschreven. En ben trots op jullie allemaal! Groetjes Eerde

    • Pauline van der Kolk 10 april 2020 - 22:01 Reply

      Dankjewel Eerde!

  2. Anoniem 25 september 2023 - 14:41 Reply

    Stan heeft je zojuist geexposed

  3. daan verbij 25 september 2023 - 14:45 Reply

    hoi

  4. stan jonker 25 september 2023 - 14:45 Reply

    hoi mammie hoe gaat het met jou.

    ik hoop dat het goed gaat, ik hou van je mammie.

    groeten stan jonker.

  5. Anoniem 25 september 2023 - 14:49 Reply

    och wat lief stan.

  6. pauline jonker 25 september 2023 - 14:49 Reply

    oh dankjewel stan ik hou ook van jou

  7. pauline van der kolk 25 september 2023 - 14:50 Reply

    och nee ik heb mijn achternaam verkeerd geschreven

  8. Daan Verbij 25 september 2023 - 14:51 Reply

    Ik vind het grappig om mezelf als stan voor te doen en ik heb een hoofd in de vorm van een ei

  9. Tieme 25 september 2023 - 14:51 Reply

    leuk hoor Pauline!

  10. Astrid Rienks 25 september 2023 - 14:51 Reply

    Erg leuk stuk dit. Ik wil hier erg graag wat meer over zien #wap #koel #zeefdenatur #gesondt-eeten

  11. stan jonker 25 september 2023 - 14:52 Reply

    ik maakte een grapje ik vind het leuk om te doen alsof ik me zelf bent en ik van een kut kind

  12. Anoniem 25 september 2023 - 14:52 Reply

    Leuk berichtje!

    MVG. Willem Bottger

  13. stan jonker 25 september 2023 - 14:53 Reply

    ik ben ook geen kut kind

  14. maureen los en inge hofstra 25 september 2023 - 14:54 Reply

    wij zijn 2 domme kinderen

  15. Astrid Rienks 25 september 2023 - 14:54 Reply

    Kom we gaan opruimen

Laat een reactie achter

Your email address will not be published / Required fields are marked *